نگهبان

قدیمها دوستی داشتیم که همیشه حرفها و خاطرات عجیبی برای مان تعریف می کرد. یک بار که صحبت سربازی بود می گفت:
یک روز در سربازی خارج از گروهان به تنه درختی تکیه داده بودم و کتاب می خواندم .ارشد گروهان که متوجه من شده بود به طرفم  آمد و با فریاد  گفت:
-سرباز داری چه کار می کنی؟
من هم با خونسردی پاسخ دادم :
-دارم نگهبانی می دهم!
ارشد با عصبانیت و تعجب نگاهی بهم انداخت و گفت:
-تو که داری کتاب می خونی؟
من هم جواب دادم :
-احمق جان دارم از ادبیات و تمدن این مرز و بوم نگهبانی می دم! مگه نمی بینی!
از اون روزها خیلی گذشته و هنوز دوستمان در حال نگهبانی دادن است البته این بار با بازی در نقش شهریار. اردشیر رستمی را می گویم ...